Կաւեղէն, ղինի, նաց

adj.

ԿԱՒԵՂԷՆ որ եւ ԿԱՒԵԱՅ. πήλινος luteus, caenosus եւ ὁστράκινος testaceus. Ի կաւոյ կազմեալ. կաւակերտ. հողեղէն. խեցեղէն. կաւէ, հողէ.

Տուն, կամ մարմին կաւեղէն. (Յոբ. ՟Դ. 19։ ՟Ժ՟Գ. 12։)

Անօթ կաւեղէն. (Ղեւտ. ՟Զ. 28։)

Կաւեղէն փառքս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37։)

Ոսկի առնէ ի կաւեղէնէ. (Ոսկ. գծ.։)

Բնակութիւն կաւեղէն. (Նար. ՟Ժ՟Ե։)

Օրհնութիւն վերաբերեսցի ի շրթանց կաւեղինացս. (Ճ. ՟Բ.։)

Կաւեղէնքն ի կաւոյ շինէին ամրոցս. (Վրդն. ծն.։)